Rozważania Stanisława ze Skarbimierza o mądrości mają ścisły związek z kształceniem elit intelektualnych dla państwa Jagiellonów, początkowo w programie studiów odnowionej Wszechnicy Krakowskiej. Uniwersytet Jagielloński podjął bowiem trud kształcenia polityków, dyplomatów, prawników, doradców królewskich czy sekretarzy. Spektakularnym niejako rezultatem uniwersyteckiego oddziaływania na kształtowanie mądrości politycznej ówczesnej Polaków, na życie publiczne państwa są pionierskie i dojrzałe przemyślenia prawników krakowskich, głownie Stanisława Skarbimierza, przedstawione przez Pawła Włodkowica na Soborze w Konstancji. Polską czasów Jadwigi i Jagiełły rządziły trzy cnoty: wiara, siła zbrojna i mądrość. Mądrość przede wszystkim, której fundamentalny kładł także swoją działalnością i dziełami Stanisław ze Skarbimierza. Zebrane w niniejszym zbiorze czternaście mów i kazań ukazuje się w znakomitej większości po raz pierwszy w polskim przekładzie. Głębsze wejrzenie w treść Mów o mądrości wykazuje ich nieprzemijającą aktualność i żywotność, mimo sześciu wieków dzielących nas od ich powstania.
